- Wtórnej inicjatywy - nie ma techniki bez ataku przeciwnika, wobec rywala zachowującego się pasywnie.
- Czystej neutralizacji agresji - aikidoka potrafi obronić się, nie powodując poważniejszej kontuzji u rywala, wywołując tylko przejściowy ból. Taka forma obrony jest jednak tylko kwestią wyboru i umiejętności.
- Wirującej kuli - aikidoka zawsze stara poruszać się tak, aby zawsze być w centrum ruchu wirowego, zaś rywala utrzymywać na obwodzie. Przy stałej prędkości kątowej prędkość liniowa na obwodzie jest oczywiście większa niż blisko centrum. Zatem i moment pędu rywala jest większy, przez co traci on możliwość skutecznego manewrowania i względnie łatwo wytrącić go z równowagi. Fundamentalne znaczenie dla aikidoki ma techniczna sprawność poruszania się i obracania wokół własnej osi z zachowaniem idealnie zrównoważonej pozycji.
- Proporcjonalności - mówi, że w aikido nie można przeciwstawić atakowi ani szybkości, ani gwałtowności. Szybkość winna być dostosowana do szybkości przeciwnika, do tempa jego ruchu.
- Właściwego czasu - bardzo często technika doprowadzona do perfekcji (ruchowo) nie udaje się z powodu braku synchronizacji wszystkich jej elementów w czasie. Właściwy czas to odpowiednie rozpoczęcie akcji, lub podłączenie się do ruchu we właściwym czasie oraz odpowiednie umieszczenie w czasie poszczególnych elementów techniki.
- Techniki aikido wykonuje całe ciało - nie wolno ciągnąć, szarpać, pchać rękami. Ręce tylko trzymają lub prowadzą. Dla zobrazowania tej zasady podam następujący przykład: ktoś trzyma przeciwnika za klapy kurtki i chce zmusić go do przybliżenia się. Laik wykorzysta siłę bicepsów i przez ugięcie ramion w stawach łokciowych pociągnie. Aikidoka cofnie się o krok i obniży postawę, ramiona pozostaną wyprostowane.
- Techniki wykonuj zawsze z elastycznym napięciem - właściwy stan napięcia mięśniowego można porównać do stanu jaki towarzyszy łapaniu przez nas piłki koszykowej, a nie np. żelaznej kuli czy kartki papieru. Osią aikido jest pojecie "Ki". Rzecz tę trudno wytłumaczyć. Amerykanie i Europejczycy maja tendencje do mówienia "psychika i ciało", "myślenie i działanie" itp. W filozofii Wschodu i praktyce treningu rozróżniania tych pojęć po prostu nie ma. Jeśli wiec powiem, że Ki jest drzemiącą siłą, która wypełnia ciało człowieka, to tego stwierdzenia nie należy rozumieć jako wynajdowania nowego rodzaju energii i w ogóle jako sformowania ontologicznego. Ki jest przejawem psychofizycznej jedności człowieka, a nie czymś fizycznym, czy duchowym.
Harmonogram treningów
Pn |
18.30-20.00 |
Śr |
18.30-20.00 |
Adres naszego dojo